Ja, ondanks dat de chemo kuren me allemaal zijn meegevallen en dat ik de meeste bijwerkingen ervaar als ongemakken, zijn de afgelopen 2 weken behoorlijk pittig geweest. Pittig omdat ik nu volledig kaal ben. 

Vrijdag 6 december begon de eerste haaruitval bij het douchen. Vanaf dat moment verloor ik intensief mijn haren. Ik hoefde het maar vast te pakken of het liet los. Kammen, wassen, aanraken, alles resulteerde in haar verlies. En pijn, haarpijn. Degene die wel eens geslapen hebben met een lange paardestaart weten hoe dit voelt. Niet prettig dus. De meeste mensen laten hun haar dan direct eraf scheren en zetten een pruik op. Maar ik kon dat nog niet. Ik wilde mijn haar nog voelen en wassen en aan kunnen raken. Die pruik ben ik wel alvast gaan halen, maar wat maakte die me ongelukkig. Het zat niet lekker en ik vond het niet mooi. 

En toen in een paar dagen tijd ging het zo hard, ik was al bijna kaal. Toen was het moment wel goed om de tondeuze erover te laten halen. Opnieuw een afspraak gemaakt bij de pruiken zaak en gelukkig ging dit bezoek beter. Mijn nieuwe haar past beter en zit beter. Nog steeds onwennig en onconfortabel maar dit zal het moeten worden. En hoe de reacties erop zouden zijn heb ik direct uitgeprobeerd bij mijn zeer gewaardeerde collega's. De dag dat mijn haren zijn geschoren was het 2organize kerstfeest. Ik heb me opgedoft en ben er vol goede moed naar toe gegaan. En zoals gehoopt waren de reacties positief en warm. 

De hobbel is genomen, maar eerlijk gezegd, makkelijk is het niet. Een foto van mijn kale koppie zal ik jullie besparen, maar zodra ik een mooie heb van mijn nieuwe haar, zet ik hem bij mijn foto's. 

En Esmee, hoe reageerde die? Zo positief en flexibel. Voor haar is het echt geen enkel punt. Een paar uitspraken van haar. 

' Mama, mag ik er ook 1 met lange rode haren'. ' Oh, het jeukt, doe dan toch maar niet'.

' Je hoeft nu toch niet meer verdrietig te zijn mama, je hebt toch mooie nieuwe haren'

' Je wordt steeds kaler mama, maar ik ga je niet uitlachen hoor'.

' Je lijkt nu net op opa, maar ik blijf je gewoon mama noemen hoor.'

Oh jee, ik ben gister vergeten om bloed te laten prikken en urine in te leveren. Dat kan betekenen dat de sessie voor maandag niet door kan gaan... Een beetje dom van mij maar toch zeker ook van het ziekenhuis, ik heb namelijk helemaal geen papieren meegekregen. Snel bellen naar het oncologisch dagcentrum wat ik nu moet doen. 

Geen paniek, niets aan de hand. Het blijkt dus niet de bedoeling te zijn dat ik elke week wordt geprikt. Dit gebeurt slechts 1 x per kuur en dus niet per sessie. Ik vind het een beetje vreemd, ik meen dat mij anders is uitgelegd bij de start. Maar als de persoon van het oncologisch dagcentrum het nu zo aangeeft zal het wel zo zijn, of niet? Eigenlijk zit het me nog niet lekker. Okay, wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat ik maandag naar huis wordt gestuurd en dinsdag terug moet komen. Dat is te overzien, er zijn ergere dingen. Ik laat het nu dus maar zoals het is.

De verwendag vandaag in Diessen was fantastisch. We werden ontvangen met koffie en cupcakes en vanaf 10 uur begon het programma van verwennerijen. Als eerste was ik welkom bij de kapper. Lekker geknipt en geföhnd. Daarna heerlijk ontspannen bij een hotstone massage. Dit had ik nooit eerder gehad, maar wat is dat lekker ontspannen. De dame in questie deed er ook nog een beetje reiki bij. Na een lekkere lunch zijn mijn nagels weer mooi gelakt en een visagiste zorgde ervoor dat ik er top uitzag voor de foto's. Deze worden denk ik gestuurd naar degene die me verrast heeft. Als laatste behandeling kreeg ik een voetmassage. Opnieuw op en top ontspannen, maar ook kwamen er wat emoties los. Wat is het mooi als je iets kunt waar je anderen echt mee helpt. Wat een hoop mensen vandaag met een groot en warm hart. Dat komt echt wel bij me binnen.

Bedankt allemaal!

Zo, na een aantal dagen flink de griep te hebben gehad, voel ik me gelukkig weer mens. Jeetje, zo slecht had ik me in tijden niet gevoeld. Mijn hoofd spatte zo ongeveer uit elkaar en ik kon niet meer functioneren. Misschien was het wel een voorproefje om te leren om hulp te vragen en accepteren.

Gelukkig ben ik op tijd weer opgeknapt om morgen mijn verwendag te gaan ontvangen. Ik weet nog steeds niet van wie het komt. Gaat degene zich nog melden of is het veel te leuk om mij in het ongewisse te laten?

Verder aankomende week op het programma:

• gesprekje met Juf van Esmee
• ochtendje naar de zaak
• ochtend 2 van cursus positief opvoeden
• 2 afspraken bij 'pruiken'boetiek met Car en Margreet
• middagje Efteling met Thadde
• Sinterklaas intocht
• concert van K3 met Charlotte en Car

Ja, dat word ik wel. Met mooie bossen bloemen, lieve kaartjes, berichtjes en zelfs een verwendag. Wie er achter deze laatste verrassing zit dat weet ik nog niet, wie meldt zich? Ik voel me door jullie gesteund in dit K.. traject. Dank hiervoor.

Wel begint het steeds zwaarder te worden. Ik ben nu 2 dagen gammel, ik denk/hoop een griepje ofzo. Ik val op de bank in slaap en ga gelijk met Esmee naar bed. Als dit een voorproefje is van wat komen gaat, dan vind ik het nu al niet leuk. En het zal nog veel erger worden. Maar ja, niet doemdenken eerst maar zien en ervaren en dan pas oordelen. De gedachten in mijn hoofd blijven maar rondspinnen, het valt niet mee om ze rustig te krijgen.

Maar er zijn ook lichtpuntjes. Gister een telefoontje gehad dat Esmee mag gaan beginnen met zwemles. Super leuk.

Tussen hoop & vrees, dat was het thema afgelopen zaterdag op een door de borstkankervereniging georganiseerde thema-dag voor mensen met uitgezaaide borstkanker.

Interessante lezingen, onderwerpen, sprekers en workshops passeerden de revu. Een veelzijdigheid aan exposanten en met een tas vol folders, boekjes, pennen en gratis informatie, veel informatie keerden we huiswaards. Even leek het alsof we naar de huishoudbeurs waren geweest zo vol waren de tassen. Toch, de inhoud is echt anders: een Monuta bewaarmap, Boek 'En wat nu?', 'Je regelt het bij de notaris' , Re-turn; specialist in werk en kanker, Moerman; natuurlijke kankerbestrijding, Roparun, Care for cancer, diverse stichtingen die retraites, bezinning, inspiratie en rust aanbieden, voedingsadvies, etc. etc.

Ik ben nog nooit op de echte huishoudbeurs geweest maar je wordt vast vrolijker van wat je daarvan mee naar huis neemt dan van mijn gevulde tas. Toch wil ik die echt huishoudbeurs ook wel eens ervaren. Wie wil met me mee? De huishoudbeurs wordt gehouden van 15 tot 23 februari 2014.

Ken jij ze al?

• Geloof en vertrouwen, het tegenovergestelde van angst en twijfel.
• Geluk, groot of klein, iets wat iedereen op geheel eigen wijze ervaart.
• Gezondheid, vaak vanzelfsprekend, voor de ander iets waar volop aan gewerkt moet worden
• Gezag, voor de één leidt dit tot een veilig gevoel en voor de ander juist tot opstandig gedrag,
• Gevoel, iets ongrijpbaars omdat we er weinig grip op lijken te hebben.
• Geld, dat waar de wereld om draait en waarvan lijkt dat dit er nooit genoeg is.
• Gave, iets wat je onderscheidt, iets dat bij je past, bij je hoort als persoon, omdat het jou bijzonder en uniek maakt.
• Geweten, een orgaan, onzichtbaar, niet aanwijsbaar, altijd aanwezig, heeft een controlerende en corrigerende functie. Door deze laatste twee functies, is het van invloed op ieders algehele gezondheid en geluk.
• Gedachten zijn woorden,  die zorgen voor de balans, disbalans of zelfs onbalans.. Ze leiden af, waardoor je niet meer naar je gevoel luistert.
• Geduld, iets wat eigenlijk bijna niemand meer heeft.

De 10 G’s beheersen ons leven en daardoor vergeten we wel eens om tijd voor onszelf vrij te maken. Tijd en 100% aandacht. Een moment voor jezelf, iedere dag, zodat je weer in staat bent, om in contact te komen met jezelf.

Ja, tijd en aandacht dat leer ik nu ook op de cursus mindfulness.

Een aanrader voor iedereen!

Oktober, de borstkankermaand van Pink Ribbon is er weer. Voor mij is het tegenwoordig elke maand van het jaar borstkankermaand. Er gaat geen dag meer voorbij zonder de ziekte. Nu ik 1 van de getroffene ben, kijk ik toch anders tegen de acties van Pink Ribbon aan. En ik vraag me af of ik me nu moet gaan inzetten voor deze organisatie om zoveel mogelijk mensen aan te sporen een armbandje of nagellakje te kopen? Ik kan het op deze manier wel proberen.

Hoe je het ook wendt of keert er is geld nodig voor onderzoek en bewustwording. En dit jaar kun je zelfs aangeven naar welk onderzoek jouw bijdrage toegaat. Voor mij was de keuze niet moeilijk en deze viel op ‘uitgezaaide borstkanker’ de andere optie is ‘behandeling op maat’, ook heel goed maar ik wil natuurlijk zoveel mogelijk onderzoek voor ‘mijn’ variant.

Het armbandje dit jaar staat voor bewustwording, eeuwige liefde & harmonie. Ik heb mijn steentje bijgedragen en de armband gekocht. Mocht jij het nou ook overwegen, dan wil ik je vragen met jouw code te kiezen voor onderzoek ‘uitgezaaide borstkanker’.  Dat geeft mij een beetje hoop dat er wellicht meer mogelijkheden komen en de toekomst wat langer wordt.

Na 1 proefles en 2 echte lessen mindfulness kan ik al aangeven dat het me goed doet. Er passeren zinvolle zaken. Ik zal een paar voorbeelden geven:

• Rust na inspanning: Het vaststellen van de nieuwe 100% en dan terugschakelen naar 70% zodat je kunt herstellen en energie sparen.

• Moeiteloze moeite; ipv de moeilijke weg te kiezen experimenteren met het af en toe nemen van de makkelijkste weg.

• Acceptatie,  leren jezelf toe te staan de ervaring te hebben die je hebt.

• Wat zijn mijn automatismen? Alles wat vanzelf gaat en dus ook vanzelf gaat, zonder aandacht. Steeds weer terugkeren naar het moment, zodat het leven niet aan je voorbij gaat.

Het scheelt me de laatste tijd aan geduld. Mijn lontje is kort en Esmee huilt en zeurt om haar zin te krijgen. Geen goede combi. Dagelijks oefen ik een half uur in ontspannen en terug te keren naar het moment van nu. Het zorgt er gelukkig soms voor dat mijn lontje weer wat langer wordt die dag. Daar hebben we dan allebei profijt van.

Als je gewend bent alles onder controle te hebben, is het best raar om geconfronteerd te worden met vergeetachtigheid. Het voelt alsof de logica-kant van de hersenen soms slaapt. Ik ken het woord wel maar kom er gewoon even niet op. En wat ging ik nou boven halen? Hoe heet dat kindje in de klas nou ook weer? Is het aftakeling van mijn hersenen? Nee het is geen aftakeling en gelukkig ook geen beginnende dementie. Het hoort bij de herinrichting van de hersenen die ontstaat door de hormonale schommelingen.

Bij deze al vast mijn verontschuldiging als ik je verjaardag, onze afspraak of dat ene ding vergeet. Het ligt niet aan mij hoor, het ligt aan de hormonen.