Second Opinion

Vandaag heb ik een second opinion in Rotterdam. Ik heb geen hoge verwachtingen maar wel stille hoop dat zij toch een kans zien op genezen of heel veel extra tijd kunnen winnen. Annemieke vergezelt me en de vragenlijst voor de professor is klaar.

Ik voel me op dit moment best goed. Ik heb naast een beetje pijn in de rug, geen grote klachten, niet van de kanker en ook nog niet van de bijwerkingen van de medicijnen. Ik kan er maar niet bij dat ik ziek ben en me niet ziek voel. Maar ik begrijp ook wel dat ik daar juist heel blij mee moet zijn. Het is niet dat ik me liever wel ziek zou voelen, maar het maakt dat het nog steeds zo onbegrijpelijk en onwerkelijk is. Het moeten gaan 'leven bij de dag', daar ben ik nog niet uit, maar Esmee en ik en iedereen om mij heen gaan onze weg daarin wel vinden.